Enkele weken geleden vond ik een phishing-e-mail in mijn inbox. Aangezien deze vorm van internetfraude nog steeds voorkomt, wordt er hier aandacht aan besteed. Vorige week werden de verschillende soorten malware besproken. In dezelfde context worden de termen phishing en pharming gebruikt. In theorie vallen deze vormen niet onder de definitie van malware, omdat er bij phishing en pharming geen gebruik wordt gemaakt van software. Daar in beide gevallen het doel duidelijk financieel is, worden deze termen als internetfraude gezien. In dit artikel zal worden ingegaan op wat er met deze termen wordt bedoeld en hoe deze vormen van internetfraude in elkaar steken.

Lees hier de rest van het artikel.

In het laatste artikel kon u lezen over spyware en de eerste Nederlandse maatregel tegen spyware. In deze artikelen werd besproken dat spyware een soort malware is. Malware is elke vorm van software die gebruikt wordt om computersystemen te verstoren, gevoelige informatie te verzamelen of toegang te krijgen tot private computersystemen. Dit artikel gaat over de andere soorten malware, alsmede over hun herkomst en die van de term malware zelf. Omdat voor de handhaving van de hier genoemde vormen van malware gebruik kan worden gemaakt van dezelfde juridische middelen als bij spyware, gaan we daarop deze week niet verder in. Voor deze informatie verwijs ik u naar het artikel over spyware.

Lees hier de rest van het artikel.

Vorige week werd besproken wat spyware is. Daarnaast werd kort aandacht besteed aan verscheidene soorten malware en hun verschillen spyware. Voorts werd uitgebreid ingegaan op de overeenkomsten en verschillen tussen virussen en spyware. Zoals vorige week eveneens ter sprake kwam, hebben de Nederlandse en Europese overheidsinstanties en toezichthoudende organisaties moeite met het terugdringen en bestraffen van spyware. Deze week besteed ik aandacht aan de eerste Nederlandse en Europese maatregel tegen spyware.

Lees hier de rest van het artikel.

In het artikel van vorige week was te lezen wat met spam bedoeld wordt en waar de naam vandaan komt. Het Nederlandse spamverbod vindt zijn grondslag in de Telecommunicatiewet – voor meer informatie zie de twee artikelen over deze wet. Een wet die naast spam nog vele andere soortgelijke onderwerpen behandeld. De handhaving van spyware kan onder andere op basis van de Telecommunicatiewet plaatsvinden. De eerste vraag die hierbij gesteld zal worden is: “Wat is spyware?” In dit artikel zal ingegaan worden op deze vraag en het verschil tussen spyware en andere kwaadwillende software varianten.

Lees hier de rest van het artikel.

Het artikel van vorige week ging uitgebreid in op (1) het arrest van het Europese Hof van Justitie (HvJ) waarin de dararetentierichtlijn geheel en met terugwerkende kracht ongedaan werd gemaakt en (2) het daarna aangespannen kort geding om ook de Nederlandse Wet bewaarplicht telecomgegevens buiten werking gesteld te krijgen. De Wet bewaarplicht telecomgegevens was een onderdeel van de Telecommunicatiewet. Dit geldt ook voor de artikelen die het verschijnsel van de ongewenste e-mailberichten (spam) regelt. Dit artikel is volledig gewijd aan het onderwerp spam en de regels die daarvoor in Nederland gelden.

Lees hier de rest van het bericht.

Enkele jaren geleden is een wetswijziging van de Telecommunicatiewet aangenomen – zie voor meer informatie over de Telecommunicatiewet de artikelen hierover. Door deze wijziging trad de Wet bewaarplicht telecommunicatiegegevens in werking en werden enkele artikelen aan de Telecommunicatiewet toegevoegd. De regels daarin waren door de Europese Unie vastgelegd in een richtlijn uit 2006 en moest door Nederland in de nationale wet worden overgenomen – voor meer informatie over de werking van richtlijnen zie het artikel over de Wet bescherming persoonsgegevens. Sinds de wetswijziging moeten telecombedrijven en internetproviders diverse gegevens over internet- en telefoniegebruik van hun klanten zes tot twaalf maanden bewaren, zodat Justitie die kan gebruiken. Op 8 april 2014 verklaarde het Europese Hof van Justitie (HvJ) – zie voor meer informatie over het HvJ het artikel over de Europese rechterlijke instanties – echter dat de zogenoemde Dataretentierichtlijn in zijn geheel én met terugwerkende kracht ongeldig is. In dit artikel zal worden ingegaan op die uitspraak van het HvJ en het daarop volgende kort geding dat verscheidene privacygroeperingen en kleine internetproviders tegen de staat hebben aangespannen.

Lees hier de rest van het artikel.

In het artikel van vorige week werd uiteengezet hoe de frequentieruimte tussen openbare communicatienetwerken wordt verdeeld. Ook de radio- en televisieuitzendingen worden via de ether bij ons bezorgd. Het Agentschap Telecom verleent de vergunningen voor zowel de openbare communicatienetwerken als de digitale televisie alsmede analoge en digitale radio. Wettelijk is vastgelegd dat de publieke omroepen daarbij voorrang krijgen. Frequentieruimte voor commerciële omroepen wordt verdeeld via een veiling of een vergelijkende toets. Omdat omroepfrequenties schaars zijn, is de uitgave ervan zorgvuldig gepland; een groot aantal in overleg met buitenlandse instanties. In dit artikel gaan we in op de wijze waarop deze vergunningen worden verleend.

Lees hier de rest van het artikel.

Radio- en televisiezenders verspreiden hun signalen via de ether en gebruiken daarvoor allemaal een eigen frequentie. Daarnaast gebruiken ook openbare communicatienetwerken de ether voor het verspreiden van hun signalen. De regels met betrekking tot het toekennen, veilen en gebruik van deze frequenties worden geregeld in de Telecommunicatiewet. In twee artikelen die onlangs op deze website verschenen werd de Telecommunicatiewet voor een deel behandeld – zie voor meer informatie deel 1 en deel 2 van deze artikelen. Omdat echter het frequentiegebruik en de regels daaromtrent gecompliceerde onderwerpen zijn, gaan we in dit artikel verder in op de verdeling van de aanwezige frequentieruimte tussen openbare communicatienetwerken.

Lees de rest van het artikel hier.